pyłem tylko
jak kurz, co wiatr nim zamiata
a sensu chciałoby się
prawdy istnienia
żeby choć kroplą, co niebo w sobie odbija
niebo w siebie wpija
materii niezniszczalność
czas rechocze
szamotaninie się przygląda
i tyka
dziś krok, jutro mrok
może niebiosa, co to je głoszą
przytulę dłonie
przekażę sobie ciepło
tylko co z tą duszą zrobić
no co
kiedyś wyjdę z twego serca
myśli trudnych
dłoni chętnych
i nie zechcę twych czułości
skroni ciepłych
zamuruję
dni tęsknoty
pocałunki w sny zesłane
próżną żałość
pragnień szepty
ust bezradność
i zasiądę na swym głazie
pieta straty ponad miarę
ukołyszę
ból co ciosem
niebywałym
niech świat pachnie
chmur błękitem
tętni muzyką rozkoszy
ciszy serca
chwil zadumy
ciut poproszę
zapachniało niebo wiosną
chmury w tany poleciały
deszcz wygania resztki zimy
brudne skrawki się ostały
zapachniało dniem błękitnym
słońce kusi rozwesela
z głębin życie pełznie cicho
chłód je ciągle onieśmiela
zapachniały szepty zmysłów
uśmiech ciało opromienia
oddech rwie się z pęt ucisku
zimowego zniewolenia
zapachniały marzeń krocie
iskry w oczach tchną pragnieniem
znowu z wiosną się odrodzę
i zachłysnę swym istnieniem
pączusiem się objadam
pączka smakuję z rozkoszą
różanodzikim miodem
lukrowana powłoką
usta zanurzam w pulchność
języczkiem się oblizuję
cukrzane palce smakuję
słodycz niebiańską czuję
może jeszcze jednego
jak tu odmowić chcicy
święto grzech z brzemienia
pączkowej niewolnicy
wessało mnie wciągnęło
w wonnościach zmysły pławię
w post zrzucę nadmiar rubensa
dzisiaj mam raj na jawie
w pustce ciszy
półmroku ścian
blady punkt
fortepianu
i oczekiwanie
nagle akord jak krzyk
błaganie o pomoc
pomknęły nuty
do serca
do zmysłów
do duszy
zawirowały
targnęły
już nie odejdą
wydźwięczeć muszą
rozpacz
prośbę
żal
jak kochanek porzucony
z tęsknotą w dłoni
błaga przekonuje żebrze
a potem nienawidzi
przeklina
płyną akordy na poły szalone
grzmią dźwięki rozedrgane
serce nie umie oddychać
porwane mową nut nieujarzmionych
echem od stropu do stóp
jękiem niewybłaganym
szybuje
zmysły przenika
drżeniem ciała przyzywa
ujarzmia
łzą napełnia
zachwytem
uwielbieniem
i juz zostanie po wieki
w ciszy i krzyku, w prośbie i żalu
buncie i poddaniu
muzyką mojego cienia
w zakamarki twoich pragnień
tęsknotę zmysłów
jak ślepiec z dłońmi wyciągniętymi
idę
ufnie
bezmyślnie
na przekór
w zasłuchania twoich szeptów
głód ust
obietnicę miraży
jak ptak do ciepłych krain
z muzyką niezaspokojeń
płynę
grzesznie
bezgrzeszna
w rozbudzenia chętne
tkliwość pachnącą oddaniem
jak żebrak poszukujący strawy
ocierajac o spełnienie
biegnę
nierozumnie
twoja
idź mój roku nazbyt trudny
łzami obmywany
może nowy się uśmiechnie
swymi błękitami
może w nim się obłaskawię
nowe szaty wdzieję
w inne strony z czołem jasnym
nowe życia dzieje
a na progu pozostawię
dźwięki swe tajemne
serca czułe okruszyny
radości niezmienne
idź mój roku, pokój tobie
pokój mojej duszy
do nowego przylgnę sercem
z nowym w tan wyruszę
posypię głowę śniegiem
duszę na mróz wystawię
ucisz się moje serce
nie biegaj po rozstajach
nie znajdziesz chwil minionych
dotyku nie poczujesz
co było nie ogrzeje
rozstaniem żyć nie umiesz
tak trudno iść bezradnie
gdy skronie chcą wtulenia
rozsądek sensu szuka
błądząc we własnych cieniach
posypię głowę śniegiem
przeszłość na mróz wystawię
ty losie idź swą drogą
ja w ciszy pozostanę
na granicy niechęci i żalu
w perspektywie nieważkich nieboskłonów
chodzę ja
proza kropli porannej
mgieł spowijających realność uczuć
sensoryczności
na granicy oddechu i marzeń
otulenia serca uśmiechem
snuje się moja dusza
odbicie istoty prawdy
wykładnik ziemskiego spełnienia
celowości
na granicy trzepotu rzęs i głodu ust
dłoni wyciągniętych do ciepła
żyje moje ciało
śmieszne skupisko zmysłów
przewartościowane symbole
rogate ego
jak pochylić nad tobą mateńko
by w łzach oczu nie spłukać wraz z duszą
jak modlitwą ukoić odejście
by nie upaść pod brzemieniem wzruszeń
każdy świt ciągle z tobą zaczynam
nasłuchuję czy czasem nie wstajesz
każdy powrót w twe kąty kieruję
ty odeszłaś i tam już zostaniesz
ile kwiatów do twoich stóp przynieść
ile świateł zapalić na grobie
jak powiedzieć że brak mi wciąż ciebie
i że sercem wciąż jestem przy tobie
