co się posieje trzeba zebrać próżne żałości rozmyślania powraca w dłonie własna przeszłość choć czasem hardo przed nią wzbraniasz nie znika w próżni czas miniony rzeźbi nam duszę myśl nasyca choć uciekamy w nowe strony coś każe wstecz jak pokutnica mielemy w dłoniach jako żarna przeszłośc z przyszłością nieodmiennie bywa wygrywa smuga szara marzenie jednak z […]